ไม่รู้ว่าเราไม่รู้อะไร

ชื่อ blog อาจจะดูตลกแต่มันเป็นคำง่ายๆที่แฝงด้วยธรรมะและปรัชญาชีวิต


ผมโชคดีที่เพื่อนผมชวนเข้าฟังการอบรม course นึงครับ (ขอไม่เอ่ยชื่อ course ละกัน^^) การอบรมนี้สอนเราให้รู้ว่าที่จริงแล้วตัวเราเองกำลังไม่รู้ตัวอยู่รึเปล่าว่า "อะไรเอ่ยที่เรายังไม่รู้?!?"


ถ้าพูดถึงความรู้ทั้งหมดบนโลกนี้ไม่ว่าจะเป็น กฎหมาย บัญชี การเงิน หรืออะไรก็ตามที่ดูเป็นหัวข้อทางเทคนิก....สุดท้ายผมว่าความรู้ขั้นสุดยอดคือ "ทำยังไงดี จะทำให้เรารู้ตัวว่าตอนนี้เราไม่รู้อะไรอยู่"


มาถึงตรงนี้คนอ่านอาจจะงง....เอางี้!!!   ผมขอโยงเรื่องเพื่อประยุกต์ใช้ "skill" การรู้ว่าเราไม่รู้อะไรกับการลงทุนซักหน่อยครับ


1.ปัจจุบันนี้มีคนที่ถูกยกย่องว่าเป็น "เซียนหุ้น" เยอะครับ....ธุรกิจพวกที่อบรมเกี่ยวกับการลงทุนหุ้นก็ขายดิบขายดี...สุดท้ายเชื่อผมครับว่าหลักการลงทุนที่ดีที่สุดคือต้องคอย "ยอมรับจากใจจริง" ว่าการลงทุนมันมีเรื่องที่เราไม่รู้อีกเยอะ...อะไรที่ดูแน่อาจยังไม่แน่เลยครับ...บริษัทที่งบสวยก็อาจจะเป็นเพราะ "ตบแต่ง" ก็ได้ (ไม่เว้นแม้แต่บริษัทใหญ่ยักษ์ครับ)


2. เรื่องต่อไปที่ต้องรู้คือ....เอาจริงๆเราไม่รู้หรอกครับว่า "วิธี"  การเล่นหุ้นในแบบที่กูรูสอนเนี่ย มัน work จริงป่าว...เราต้องรู้ไว้เลยว่า  เราไม่รู้ว่าจริงๆแล้วคนที่สอน เค้าเอาตัวรอดได้จริงรึปล่าวกับตลาดหุ้น...เพราะตั้งแต่ปี2008-2009 ถึงปัจจุบัน(ปี 2015) ตลาดหุ้นมันเป็นขาขึ้นแทบจะตลอดเวลา ดังนั้นการได้กำไรเยอะในช่วงนี้จึงถือว่าไม่แปลก


3. ข้อนี้ข้อสุดท้ายนะครับ....ผมขอพูดถึงการ "cut loss" นิดนึง ตอนหุ้นลงไปจากราคาที่เราซื้อ จะเกิดความรู้สึก 2 ด้านสุดขั้วก็คือ "จะ cut" หรือ "จะถัว" คน cut มองว่ามันจะลงต่อ....ส่วนคนถัวมองว่านี่คือจุดต่ำสุดแล้วล่ะ

ผมขอแชร์วิธีที่ผมคิดละกันครับ..คือส่วนใหญ่ผมดูประเด็นเรื่อง "ความแข็งแกร่ง" ของหุ้นนั้นๆ....ถ้าเราคิดอย่างจริงจังเลยนะครับ(ด้วยเหตุผลนะไม่ใช่อารมณ์) แล้วประเมินว่าหุ้นนั้น "เทพจริง" ก็ตั้ง cut loss ต่ำหน่อยก็ได้ครับ(ต่ำนี่หมายถึงสัก25% ของต้นทุนที่เราซื้อ)  ไม่ใช่ลงแค่ 10% จากต้นทุนแล้วเราก็ cut แล้ว

ส่วนจะถัวไม่ถัวเนี่ยก็รอนิดนึงก็ได้ครับ...รอให้ผงกกลับลำแล้วเราแอบเห็นชัดๆเลยว่านี่คือการ "กลับลำ" และยิ่งตอนเห็นว่ากลับลำแล้วมันมีราคาถูกกว่าทุนเราเยอะเนี่ย...โห!!! ยิ่งเชื้อเชิญให้เราถัวสุดๆครับ^^


ผมเคยคิดว่า VI ต้องไม่ cut loss แต่ถ้าเราเปิดหูเปิดตาตาม "ข่าวสาร" หน่อยนะครับ Buffett เค้ายังตัดขายขาดทุน Tesco ออกไปบ้างเลย อย่าลืมว่าบางครั้งเราไม่รู้ว่านายตลาด(คนส่วนใหญ่) เค้ารับรู้เรื่องบางเรื่องที่เราไม่รู้รึปล่าว หุ้นมันถึงลงอย่างนี้


อ่าน blog นี้แล้วก็อย่าเชื่อผมมากนะครับว่าผมรู้จริง....เวลาอีก 30 ปีต่อจากนี้ต่างหากถึงจะพิสูจน์ได้ครับ!

กลับมาอีกครั้งสำหรับ "ธรรมะ การลงทุน ความมั่งคั่ง"

ไม่ได้เขียน blog นานเลย จนเพื่อนผมมันแนะนำให้ว่า "มึงเขียนลง blog แบบเดิมอ่ะดีกว่า" คิดได้ดังนั้นก้อ "เออก็ได้ว่ะ ขี้เกียจมานาน" จริงๆ content ไม่ได้หมดอะไรแต่ขี้เกียจ log เข้า blogger ครับ Facebook มันง่ายกว่า


ผมได้มีโอกาสอ่านหนังสือที่เกี่ยวกับจิตวิทยาเล่มหนึ่ง และค้นพบหลักการพัฒนาตัวเองขั้นสุดยอดขึ้นมาครับ (หลักการมันดีมากจนอยากแชร์ให้พวกเราที่ติดตามลองอ่านดู)
หนังสือเล่มนี้ทำลายความเชื่อที่ผมเชื่อมาตลอดว่าเราต้องคอย "ฝันและมองเห็นภาพความสำเร็จแล้วมันจะเป็นจริงขึ้นมา" โดยการยกงานวิจัยที่บอกว่า.....


ใครก็ตามที่ยิ่งฝันใหญ่มากและคิดถึงมันวันละหลายๆครั้ง มีโอกาสที่จะประสบความสำเร็จน้อยกว่าคนที่ฝันน้อยครั้งแต่ทำมากกว่า (พูดง่ายๆคือพวกฝันกลางวันบ่อยๆนั่นแหละ!!!!)


เนื้อหาภายในหนังสือยังบอกอีกว่าลึกๆแล้วคนเราก็ไม่ต่างจากสัตว์อื่นๆ แค่เรามี "พลังใจและสมองที่คิดเหตุผลได้เหนือกว่า"


พลังใจและสมองที่คิดตามหลักเหตุผลทำให้ เราสามารถฝืนตัวเองได้เพื่อทำสิ่งที่เป็นประโยชน์ต่อเราในระยะยาว เช่น เราปวดท้องอึแต่เราเลือกที่จะอั้นมันไว้ไปอึในห้องน้ำได้( มันคงไม่เหมาะสมถ้าจะอึตรงไหนก็ได้เหมือนสุนัข) เราง่วงนอนแต่เราก็ไม่นอนตอนกลางวันของวันก่อนสอบ 1 วัน( เราคงสอบตกถ้าเราไม่ฝืนตัวเองและนอนนานจนอ่านไม่จบ)


เมื่อได้อ่านถึงตรงนี้ พลังใจดูจะเป็นสิ่งที่คัดแยกความเป็นประโยชน์ของสิ่งมีชีวิตหนึ่งๆเลยทีเดียว ผมเชื่อว่าแทบจะทุกครั้งที่เราจะทำบางสิ่งบางอย่างที่เป็นประโยชน์มักจะต้อง "ฝืนใจตัวเอง" ให้ขยันทำมัน ผิดกับกิจกรรมที่ไม่เป็นประโยชน์เท่าไหร่ที่เราแทบจะไม่ต้องฝืนใจทำเลย


ข่าวร้ายคือพลังใจเป็นทรัพยากรที่มีจำกัด เหมือนกับน้ำมันที่เติมรถยนต์


ข่าวดีคือหนังสือเล่มนี้บอกว่าเรามี "วิธีประหยัดการใช้พลังใจ" ด้วยการอย่าเอาของล่อใจมาวางใกล้ๆ ซึ่งจะทำให้เราต้องใช้พลังใจเราไปอย่างปล่าวประโยชน์ เช่น เราต้องการลดน้ำหนักซึ่งเราต้องฝืนกินให้น้อยๆแต่คุณพระ!!!!!ขนมทั้งหลายนี่ตั้งอยู่บนโต๊ะทำงานเลยครับ


หรืออย่างเช่นเราต้องการโฟกัสงานของเราให้เสร็จแต่บนโต๊ะเรามีอุปกรณ์เอาไว้เล่น social network เต็มไปหมด....ของพวกนี้แหละตัวทำให้เราทำงานไม่ได้นานจนถึงเย็น เพราะพลังใจเราหมดไปมากแล้วกับการควบคุมตัวเองไม่ให้เล่น "โทรศัพท์มือถือ"


ข่าวดีอีก 1 อย่างซึ่งเจ๋งมากๆคือ พลังใจพวกนี้เราสามารถฝึกให้มีเยอะๆได้ครับ (ก็เหมือนเปลี่ยนถังน้ำมันของเราให้ใหญ่ขึ้นได้) โดยให้ทำการเลือกว่า "อะไรสำคัญที่สุดในชีวิต 3 อันดับแรก" และให้เราเขียนเรียงความ ความยาว 6 นาทีว่า "ทำไมมันถึงสำคัญกับเรา" โดยเขียนวน 3 เรื่องนี้เท่านั้นเองในช่วงเช้า ส่วนจะเขียนบ่อยแค่ไหน ในหนังสือก็ยกตัวอย่างว่าอาทิตย์นึงอย่างน้อย 2 ครั้งครับ^^


จนกว่าจะพบกันใหม่!!!

การลงทุนในอะไรก็ตามเนี่ย....คิดให้ดีก่อนว่า "เพราะเงิน" หรือ "เพราะชอบมันจริงๆ"

ผมได้นั่งคุยกับเพื่อน SME ในระหว่างดื่มคืนที่ผ่านมา พอเราดื่มนิดหน่อย(ไม่ถึงกับเมาอะไรจนขับรถไม่ได้เลยนะครับ) ผมก็ได้ content ที่จะเขียน blog ขึ้นมาเรื่องนึง

ตามหัวเรื่องที่ว่านี้ขอเล่าเคสของคน 2 คนสุดโต่งครับ.....

คนหนึ่งมั่นใจสุดขีดกับการที่จะ "ลงทุน" อย่างหนึ่งถึงขนาดที่ว่าจะลาออกเพื่อมาทำมัน

เอาจริงๆนะครับต้องดูเลยว่าเค้า "มั่นใจ" เพราะอะไร................เพราะเห็นคนอื่นลงทุนแล้วมันดี หรือว่า เพราะคนอื่นบอกว่าเค้าน่าจะเหมาะกับธุรกิจนี้ หรือว่า เพราะมั่นใจสุดขีดว่าคู่แข่งไม่เก่งเท่าเราแน่และลูกค้ามาซื้อเราแน่ๆ.......หลายเหตุผลมากจริงๆนะครับ แต่สำหรับผมเองผมมองว่า แต่ละเหตุผลเนี่ยยังไม่โดนสักอันเลยจริงๆ

เอาเฉพาะเหตุผลแรกก็ได้อ่ะ สมมุติลงทุนธุรกิจปุบ มันดันไม่ได้ "ตัง" เหมือนที่คาดหวังไว้ สิ่งที่เกิดขึ้นกับเค้าก็คือ คนๆนี้ผ่านไปสักพักก็จะโผล่โปรเจคใหม่มาอีกแล้วและพูดว่า "กุว่าโปรเจคอันต่อไปที่กุจะทำต่อจากนี้แหละน่าจะดีกว่าของจริง" 

อีกคนหนึ่งที่จะยกตัวอย่างก็กลัวเกินไปนิดนึง (คือมีทุนแต่ใจไม่กล้า ตรงข้ามกับเคสแรกสิ้นเชิง)

หยั่งงี้แหละเลยเกิดเหตุการณ์ "หมาคาบไปแดก" และคนนี้เองก็ไม่ได้ทำอะไรสักที

สรุปจบคือผมว่าการลงทุนมันช่างโหดร้าย สำหรับ "คนใจง่าย" ที่มักจะเห็นว่าสนามหญ้าบ้านข้างๆทำไมเขียวกว่าของตัวเองวะ และโหดร้ายสำหรับ "คนมองโลกในแง่ลบ" ที่ตัดสินใจไม่ลงทุนทำธุรกิจหนึ่งที่อุตส่าห์คิดขึ้นมาได้แล้วแต่กลับไม่ทำมันเพียงเพราะความ negative ของตัวเอง ไม่ใช่ไม่ทำเพราะ เหตุผลจริงว่ามันไม่ work!!!