ก่อนอื่นผมขอบอกก่อนว่าผมเห็นความสำคัญของประโยคนี้มาจาก 2 แหล่งที่มาครับคือ
1. คุณต๊อบเถ้าแก่น้อยเคยสอนว่า...หลักการอาจจะเรียกได้ว่า 1 เดียวของเค้าคือ ตื๊อ ตื๊อ และก็ตื๊อ!!!
2. หนังเรื่อง American Sniper ตอนที่ฝึก SEAL ครูฝึกก็ชอบตะโกนด่าและเล่นเราหนักๆให้เรา "ยอมแพ้" หรือภาษาที่คนหลายคนที่ชอบใช้แทนคือคำว่า "ปลง" ใช้คำนี้แทนเพราะมันดูดีกว่าพูดยอมแพ้ไงครับ
คนทำธุรกิจส่วนตัวให้สำเร็จจะต้องเป็นคนยอมแพ้ยากและพยายามให้มากขึ้นไปกว่าเดิม...คนที่ล้มเหลวในธุรกิจก็แค่เค้าคิดว่าเค้า "พยายามมากพอแล้ว"
บางทีเอาจริงๆ....มันอยู่ที่ความคิด...คนที่คิดว่ากูพยายามมากพอแล้ว...การกระทำของเค้าคือไม่พยายามเพิ่มไปกว่านี้อีกและก็จบด้วยการยอมแพ้ในที่สุด
แต่คนที่คิดว่า "ที่กูยังไม่สำเร็จอาจเป็นเพราะเรายังพยายามไม่มากพอ" คนเหล่านี้ก็จะขวนขวายทุกวิถีทางเพื่อพัฒนาตัวเองขึ้นไปอีกขั้น จนกลายเป็น "ยอดคน" ในที่สุด
คนบางคนหาเงินได้ "ล้านนึงต่อปี" เค้าอาจคิดว่าประสบความสำเร็จแล้ว เป็นเหตุให้ "ไม่" ประสบความสำเร็จไปมากกว่านี้ ผิดกับคนที่หาได้ "100ล้านต่อปี" เค้าก็ยังพอเพียงนะครับเพียงแต่เค้าอยากหาได้มากกว่านี้เพียงเพราะอยากประสบความสำเร็จมากกว่านี้ "เท่านั้นเอง" ไม่ใช่เป็นเหตุเรื่องเงินใช้ไม่พอแต่อย่างใด
#ธุรกิจที่ผมทำเป็นธุรกิจที่โดนปฏิเสธเยอะมากกกกกกกก
#แต่ถึงยังไงก็ตามการที่เค้าไม่เป็นลูกค้าเราในวันนี้ไม่ได้หมายถึงอนาคตข้างหน้าจะไม่เป็นตลอดไป
#ขอแค่ทำธุรกิจด้วยใจบริสุทธิ์ก็พอ....สักวันนึงคนจะเห็นใจเราเองครับ...อย่าท้อ
#อ่อ! คนที่ไม่ยอมแพ้กับคนดื้อไม่ใช่คนเดียวกันอีกนะครับอย่าเข้าใจผิด...ผมว่าคนดื้อคือคนที่ทู่ซี้ทำมันด้วยวิธีเดิมๆ โดยที่เค้าไม่รู้ตัวว่าเค้าไม่ฟังคำสอนใคร แต่คนไม่ยอมแพ้ไม่ได้ดื้อ คนพวกนี้รู้ว่าต้องทำวิธีใหม่ไปเรื่อยๆจนกระทั่งเราได้วิธีที่ประสบความสำเร็จในธุรกิจเดิมนั่นแหละ
#ที่เขียนว่าธุรกิจเดิมนั่นแหละ ก็เพราะว่าคนเรามีแนวโน้มจะไม่ว่าตัวเองแต่ไปว่าธุรกิจที่กำลังทำอยู่แล้วไม่ประสบความสำเร็จ สุดท้ายลงเอยด้วยการเปลี่ยนธุรกิจที่ทำจนได้
ขอให้ทุกคนทั้งที่ได้อ่านและไม่ได้อ่านเพราะมันยาวเกินไปทุกคนมีไฟมีฝันครับ
